Mehmet Ali Özcan ( Ap Memo )

Mehmet Ali Özcan (Ap Memo) (1921 -1981)

1921 yılında Ap Eziz’in ilk çocuğu olarak dünyaya gelir. Ap Eziz’in eğitiminden geçer. Osmanlıca (eski yazı) okuma ve yazmayı öğrenir. Daha sonra Latin harfleri ile de okuma yazmayı öğrenir. Edebiyata meraklıdır. Arapça, Farsça öğrenir. Fuzuli en sevdiği şairler arasındadır. Bimar mahlası ile şiirler yazar. Aileden ve çevreden birçok kişiye okuma yazma öğretmiştir.

1937 veya 1938 yılında yengesi Gülistan’ın yeğeni Emine Demir ile evlenir. İki kızı ve bir oğlu olur.

1946 yılında, 4 yıllığına gittiği askerliğin 3. Yılında verem hastalığına yakalanarak hava değişimine gönderilir. Ve bir daha askerliğe geri dönmez. O dönemler için verem çok tehlikeli bir hastalıktır. Ve kendi çabaları ile uzun bir süre bu hastalık ile yaşar. Bu hastalığa kendi dikkati ve özeni sayesinde ailesinde kimsede yakalanmaz.

Hastalığı ile beraber uzun bir süre bir derviş hayatı yaşar. Alevi edebiyatına ve tarihine oldukça meraklıdır. Sohbetlerinin çoğunluğu bu eksendedir. Çok kısa sürede doğaçlama şiir söyleyebilir. Çok pratik zekâlı birisidir. Birçok konuda söyleyecek sözü vardır.

1950 yılında babası Ap Eziz, kardeşleri Abdullah ve Seydi, Amcaları Davut Ali, İbrahim, Şükrü ve amca çocukları ile beraber kütüklüye taşınır. 1979 yılına kadar kütüklüde kalır. Bir süre Pınarbaşı merkezde kaldıktan sonra 1981 yılında Ankara’ya kardeşi Abdullah’ın yanına taşınır. Bu taşınmadan kısa bir süre sonra Hakka yürür.

Şiirlerin den elimizde olanlar

KÜTÜKLÜM

Arkasında dağlar önünde yazı

Üstünde süzülür doğanın kazı

Bey köyüdür geçmez kimsenin sözü

Yükselir semaya başın Kütüklü’m

Yine tüfek alır dağa çıkarsam

Sola hançer sağa lağant takarsam

Şekerpınar’ nda külah yıkarsam

Harbe seyran olur döşün Kütüklü’m

Attığın mermiyi kimse atamaz

Korkusundan düşman uyku tutamaz

Yiğit Abdullah’ a düşman çatamaz

Herkes senden yılar Kütüklü’m

Deli poyraz gibi esen Kürtlerim

Çelik bıçak gibi kesen Kürtlerim

Mavzer gibi mermi kusan Kürtlerim

Hor bakanı vurmak işin Kütüklü’ m

Besmelesiz köyden kimse geçemez

Kırılır kanadı kuşlar uçamaz

Bimar varken yadlar suyun içemez

Özcanlara helal aşın Kütüklü’ m

Bu şiiri Kütüklüye taşındıklarında kendilerini ziyarete gelen Avşar ve Çerkezleri korkutmak için yazmıştır.

MEKTUBUM

Aklıma geldikçe sohbeti demi

Beni hasta eder gamı elemi

Düş tozlu yollara götür selamı

Halimi arzeyle yare mektubum

Yakar bu canımı ateşi hicran

Vefasızlar bilmezler aman

Söyle ona bari göndersin derman

Ciğerim gam ile yara mektubum

Aman her nadana açma sen kalı

Meclisi rakipte hıfz eyle dili

Sakın sarp yerlere uğratma yolu

Dosdoğru yoldan yürü mektubum

Gönlünce devreder geçer bu devran

İrinli yaraya sürülmez merhem

Ağlatır Bimar’ı bu derdi elem

Selamımı ilet tezce mektubum

Bu şiiri Babası Ap Eziz hastalanıp Ankara’ya tedavi olmak için gittiğinde yazmıştır.

ASLI VARMIDIR?

Diyorlar ki sen bir güzel görmüşsün